
ما بی وجود لطف تو مذهب نداشتیم
در دین و علم این همه منصب نداشتیم
آری اگر که شیعه به پا هست و عاشق است
از فیض قال باقر و از قال صادق است
ای شیخ الائمه محبوب، ۶۵ سال عاشقانه زیستى و ۳۴ سال را صادقانه امامت کردى تا پر پر دانه هاى نجابتت به انگور زهرآلود منصور لعین آغشته شد.
تو از زلالى آینه، هر آینه فراترى.
در تو کرامت باران موج می زند. با تلاوت قرآن هم آغوشى و دستهایت، مونس آسمان مدینه اند…
امشب غریب آباد دل سیه پوش عزای توست. امشب بر گلوی آسمان بغضی سخت بر جای مانده، امشب ابرها صیحه می زنند، زمین بر خود می لرزد و ضجه هایی غریب بنیان مدینه را از هم می پاشد.
امشب اشک عاشقان خاندان علی از ابرهای غمگین آسمان بقیع می بارد و هر لحظه یاد آن لحظه که زهر خصم را نوشیدی، جگرهامان را به خون می نشاند و فریادزنان می گوییم:
اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَی اللّه ـ یا وَجیها عِنْدَ اللّه، اشفع لنا عند اللّه
راستی گوش فرا دهید ؛
صدای گریه می آید! … صدای ضجه فرشتگان!
بقیع، امشب دوباره، در خاک ششمین اختر خواهد دمید و ستاره ای به آسمان خواهد شتافت!
شهادت امام جعفرصادق (علیه السلام) تسلیت و تعزیت باد.