ما بی وجود لطف تو مذهب نداشتیم
در دین و علم این همه منصب نداشتیم
آری اگر که شیعه به پا هست و عاشق است
از فیض قال باقر و از قال صادق است
ای شیخ الائمه محبوب، ۶۵ سال عاشقانه زیستى و ۳۴ سال را صادقانه امامت کردى تا پر پر دانه‏ هاى نجابتت به انگور زهرآلود منصور لعین آغشته شد.
تو از زلالى آینه، هر آینه فراترى.
در تو کرامت باران موج می ‏زند. با تلاوت قرآن هم آغوشى و دست‏هایت، مونس آسمان مدینه ‏اند…
امشب غریب آباد دل سیه‏ پوش عزای توست. امشب بر گلوی آسمان بغضی سخت بر جای مانده، امشب ابرها صیحه می‏ زنند، زمین بر خود می‏ لرزد و ضجه ‏هایی غریب بنیان مدینه را از هم می‏ پاشد.
امشب اشک‏ عاشقان خاندان علی از ابرهای غمگین آسمان بقیع می ‏بارد و هر لحظه یاد آن لحظه که زهر خصم را نوشیدی، جگرهامان را به خون می‏ نشاند و فریادزنان می گوییم:
اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَی اللّه‏ ـ یا وَجیها عِنْدَ اللّه‏، اشفع لنا عند اللّه‏
راستی گوش فرا دهید ؛
صدای گریه می‏ آید! … صدای ضجه فرشتگان!
بقیع، امشب دوباره، در خاک ششمین اختر خواهد دمید و ستاره ‏ای به آسمان خواهد شتافت!
شهادت امام جعفرصادق (علیه السلام) تسلیت و تعزیت باد.